Zwitserse
Witte Herder/ White Swiss Shepherd Dog
:: KNGF :: Koninklijk Nederlands Geleide Fonds :: Geleidehonden opleiding.
Zwitserse Witte Herder "Vivid Daydream Excellence" (Ubi) Geboren: 11-03-08 (Pup van Amarushaya von der Nordhelle / Daisy X Odin Calo of the Heart of Lothian) Broer van ons fokteefje Sinta
Het prachtige nest van Daisy en Odin heeft een uitzonderlijke student opgeleverd. Een student die de zwaarst mogelijke honden-school / opleiding doet ! Reutje Ubi is helemaal geschikt bevonden om aangenomen te worden. Het is een grote eer, al moet je altijd nog afwachten of de hond aan de zware (lichamelijk en geestelijke) eisen van het KNGF gaat voldoen en uiteindelijk het diploma "GeleideHond" gaat behalen...! Ubi is opgevoed en getraint door zijn gastgezin in Haaksbergen. Thera enTonnie en Suzy, heel veel dank voor de geweldige updates, het fijne contact en alle super goede zorg !!!!!
Meer over het
KNGF en de opleiding kunt u lezen door op de banner hieronder te klikken
Hieronder zie je Ubi bij zijn pleeggezin, de eerste dag...
Nee dit is Ubi niet! Dit
is Suzi, zij is KNGF fok-teefje en heeft 16 KNGF pupjes op de wereld
gezet!
Hieronder de
eerste aflevering van een reeks, met de lotgevallen van Ubi bij Thera en
Tonnie in
Haaksbergen. AFLEVERING 1
Week 1 ------------ De terugweg van Amstelveen naar Haaksbergen verliep zonder problemen.Ubi heeft voorin aan onze voeten liggen slapen. Halverwege gewisseld van chauffeur, Ubi heeft geplast en de rest tot huis geslapen. Geen onvertogen piep! De eerste week is het voor hem vooral wennen aan ons, de nieuwe omgeving en aan Suzy. We lopen hier in de wijk kleine stukjes en plakken er elke dag weer een nieuw stukje straat aanvast. Ubi loopt makkelijk aan de lijn. In huis is hij rustig, ligt graag aan onze voeten en gaat ook op onderzoek uit. Zo heeft hij al snel een afvalemmertje in de keuken ontdekt met een schommelend deksel als je er tegenaan duwt. Dat doet Ubi dus ook, erger nog, hij steekt zijn neus in de emmer en jawel. de kraag blijft hangen. Met een vaartje rent hij de kamer in naar mij om verlost te worden van dit ongemak! Wat opvalt is dat hij niet in paniek raakt. Ik kan rustig het deksel verwijderen en nog geen half uur later zit hij weer met zijn neus bij de afvalemmer. De eerste nachten heb ik bij Ubi geslapen om hem makkelijk te laten wennen. Daarna hebben we hem niet meer gehoord. Ubi moet als geleidehond zijn behoefte in de goot doen. Dat had hij razendsnel geleerd. De eerste ochtend al, na de nacht weet je zeker dat hij een behoorlijk plas moet doen, hoefde ik niet lang bij de goot te wachten of hij plaste al. Het woord plassen kende hij daarna ook al snel genoeg. Twee dagen later poepte hij ook al in de goot, heel knap. Ubi zag zichzelf in het raam van de kamer. Hij stond buiten op de stoep. Ubi bedenkt zich geen moment, drukt de hordeur open ( naast dat raam ) en kijkt binnen of daar iets te zien is....
Week 2 ------------ In deze week hebben we wat meer aandacht gegeven aan de kommando`s. Daar waren we al een beetje mee begonnen. Het gaat om: -af- , -hier- en -mand-. Ubi heeft heel snel door wat de bedoeling is. Na een paar dagen kent hij ze prima. Maar daar had Dolly al een goed begin meegemaakt, het kommando-zit- volgt Ubi razendsnel op. Ubi vindt het nog heel lastig om even te wachten. Gezien zijn leeftijd is dat ook niet zo gek en bovendien kan niet alles tegelijk. Hij doet al zoveel zo snel goed, helemaal te gek. Tijdens de wandeling spelen we verstoppertje met hem. Zoleert hij op ons te letten en het werkt echt. Ubi was samen met Suzy aan het snuffelen en had niet in de gaten dat ik achter hem langs liep. Hij kijkt op, ziet mij niet en rent zo een stuk de weg terug om mij te zoeken. Maar even fluiten, ja ... dat kent hij ook al, en daar was hij alweer terug. Inmiddels heeft Ubi ook kennisgemaakt met een aantal buurhonden, zo te zien vindt hij dat heel gezellig. In elk geval laat hij zich door een bijdehantje niet op de kop zitten. Ubi kauwt graag op grote botten van buffelhuid, helemaal nu hij aan het wisselen is. Hij vindt een kong ook leuk met pindakaas of smeerkaas. Daar is hij heel druk mee. Wat opvalt is de tijd die Ubi besteedt aan vachtverzorging. Wij hebben dit nog niet zo gezien bij alle vorige honden. Is dat herder eigen of komt dat door zijn langharige vacht? En het gezegde: als een hondje achter je aan lopen, is echt op Ubi van toepassing! Hij ontdekt tijdens de wandelingen buitenaf, dat er nog meer dieren op de wereld zijn: koeien, paarden, schapen, vogels en bijvoorbeeld eekhoorntjes. De ene keer staat hij alleen maar te kijken, een andere keer blaft hij, vooral als het groot is zoals een paard.
Week 3 ------------ Ubi is deze week meegeweest naar het dorp. Hij ligt rustig achter in de auto; tijdens de maaltijden heeft hij de puppy-coat aangehad om te wennen en dat komt nu goed van pas. Iedereen zou hem wel willen aaien en de ohhh`s en ahhh`s zijn niet van de lucht. Hij loopt door de supermarkt alsof hij er dagelijks komt en ook in andere winkels stapt Ubi zelfbewust rond. Tijdens een bezoek aan een garage blijft Ubi keurig bij ons zitten, heel voorbeeldig. Inmiddels heeft Ubi weer een ontwormbeurt gehad: hij was de hele dag onrustig en pieperig. Dat hebben we eerder met pups meegemaakt, dus wisten we wat er aan de hand was. Ge- lukkig was het laat op de avond weer over. Ubi heeft tot nu toe geen een keer iets in huis gedaan. Hij gaat keurig bij de deur staan als hij wat moet. In één opzicht is Ubi net een labrador: eten en beloningsbrokjes zijn geweldig belangrijk. Hij moet leren om te zitten voor het eten, maar dat is nog erg moeilijk! Komt wel goed met het nodige geduld. Ubi vindt het heerlijk om geborsteld te worden. Suzy laat haar reserves varen en sinds een paar dagen daagt ze Ubi uit om te gaan spelen, hij gaat daar grif op in! Suzy is gek op apporteerspelletjes. Dus maar eens proberen of Ubi daar ook voor te porren is. Ja hoor, na echt maar één keer binnen oefenen, apporteert hij buiten een puppydummy! En dan te bedenken dat hij niet eens aan een lange lijn zat. Hij brengt de dummy keurig bij mij terug.......... Ubi is echt een slimmerd en ik hoop dat we nog veel plezier met hem beleven......
NIEUW *** Hier onder de verdere belevenissen van UBI. Hij blijkt een zeer slim herdertje te zijn.... AFLEVERING 2
Week 4 -----------
Deze week heeft Ubi weer enkele nieuwe ervaringen opgedaan. Hij is meegeweest naar het verzorgingshuis omdat we daar goed met de lift kunnen oefenen. Ubi gaat er zonder aarzelen in, draait met hulp van mij netjes om aan gaat zitten met zijn koppie naar de uitgang. Het sluiten van de deuren en het opstijgen vindt Ubi allemaal prima! Sommige honden vinden dit eerst eng vanwege de druk op het lijf ( wij voelen soms onze maag ). Weer naar beneden is ook geen punt. In de gangen staan rolstoelen, rollators en we komen ook ouderen tegen op krukken: Ubi vindt het allemaal prima. We zijn ook op bezoek gegaan bij een kennis met honden. Ubi gedraagt zich keurig. Hij daagt de oudere labrador uit om te spelen, maar die gaf geen krimp. Dan niet, Ubi gaat aan mijn voeten liggen. Dat doet hij heel graag! Op bezoek bij ons reageert Ubi heel goed, hij is heel vrij en gaat na de kennismaking zoet in zijn mand liggen en blijft daar ook!
Week 5 -----------
Ubi krijgt steeds meer zelfvertrouwen: ben even naar de keuken en bij terugkeer in de kamer zit Ubi in mijn stoel. Daar heb ik hem snel uitgeholpen met de strenge opmerking: foei Ubi ... en hij heeft er nadien niet meer in gezeten! Wat een lef he? In een reclameblok op t.v. is er reclame voor de Bose-boxen: de begeleidende muziek vond Ubi zo mooi, dat hij voor de t.v. ging staan en een aantal keren zijn koppie scheef hield, een prachtig gezicht. Ubi loopt steeds beter vooraan ( met zijn kontje bij mijn knie ) en ik probeer nu om hem met behulp van een brokje in mijn hand langs andere honden te loodsen. Over een poosje krijgt hij wel door wat de bedoeling is. Deze week is Anke bij ons geweest. Zij is een van de konsulentes van de afdeling PPZ ( puppy- en pleeggezinnenzorg ) We hebben een blok rondgelopen met Ubi, zodat zij kan zien hoe het gaat. Anke was heel tevreden. Zij heeft ook gezien dat Ubi at: daar was ze zeer verbaasd over, want dat leek meer op het eten van een labrador! ( zeer snel....) Als Ubi iets spannend vind gaat hij nog weleens blaffen. Bijvoorbeeld een hond die dichterbij komt of een zak die over de grond waait. Dit probeer ik nu in toom te houden door hem af te leiden met een brokje. Tijdens de wandeling in het bos kunnen we Ubi goed bij ons houden wanneer er fietsers, wan- delaars en bijvoorbeeld ruiters aankomen. Ben benieuwd hoe dat straks gaat als hij begint te puberen. Wanneer is dat Dolly bij de witte herder? ( een labrador begint gemiddeld op de leeftijd van 7 maand te puberen ).
Week 6 -----------
Dagelijks lopen we met Ubi een ronde hier in de buurt. Twee tot driemaal per week plakken we er een nieuw stukje straat aanvast. Je kunt goed merken dat Ubi in de voor hem bekende straten makkelijker vooraan loopt. Nieuwe stukjes loopt hij aarzelend, zijn koppie draait alle kanten op en regelmatig staat hij even stil omdat hij wat nieuws ziet, bijvoorbeeld een beeld in een tuin. Het is ook grappig om te zien hoe hij plassen ontwijkt. We letten er nu ook goed op dat Ubi tijdens ons eten in zijn mand blijft liggen. Om het niet al te moeilijk voor hem te maken, staat de mand op dat moment dichtbij te eettafel. We schuiven hem elke dag een stukje op en aan het eind van de week staat hij weer op de gewone plek. Ubi kan ons wel zien op deze afstand en blijft nu keurig in zijn mand. Het kommando -vrij- kan hij bijna niet afwachten: eenmaal gegeven schiet hij als een speer uit de mand naar ons toe! We zijn ook weer het dorp in geweest. Op het marktplein ligt een carillon in de grond. Onder negen tegels hangen de bellen, die geluid maken zodra je op de tegels gaat staan. Ubi vond die muziek heel spannend, maar schrok niet. Aan het eind van de week zijn we met de auto naar Enschede gereden. Ubi zit rustig achterin en is niet meer misselijk geweest in de auto. Ubi heeft over het perron gewandeld, bij de trein gekeken en we hebben hem op afstand laten zitten toen er een trein vertrok. Ubi vond het wel spannend, maar trok zich niet terug. Daarna zijn we langs de bussen gelopen. Er stond er een open en op het kommando -hoog- liep Ubu er zo in. Inmiddels kent Ubi al heel wat kommando's: hier/zit/af/blijf/mand/vrij/ vooraan/sta/apport/hoog/laag/nee/foei. Die laatste twee hoeven we bijna nooit te gebruiken.
Week 7 ----------
Samen met de buurhonden opstap.Wat een feest, omdat Ubi nog niet zolang achter elkaar vrij mag rennen korten we de dagelijkse route in. Hij vermaakt zich prima met drie labradorteven, een labradorreu, een ierse teef en een jack russelteefje. De jack russel moet niets van Ubi weten, veel te opdringerig. Na drie keer flink te zijn afgesnauwd kiest Ubi eieren voor zijn geld en trekt de rest van de wandeling op met Roos ( 6 jaar ) die het wel leuk vindt om Ubi wegwijs te maken in het bos. De rest van de dag lag hij uitgeteld! Het oefenen met verkeer dat dicht langs Ubi rijdt heeft resultaat.Ubi deinst niet meer achteruit,ook al is het een kleine vrachtwagen. Bussen en tankwagens laten we nog maar even op een grotere afstand passeren, dat komt nog wel.
Week 8 -----------
Ubi groeit snel, hij steekt al een stukje boven Suzy uit. We moeten ons steeds goed realiseren dat hij nog maar vijf maand is. De wisseling van zijn tanden en kiezen lijkt nu klaar te zijn. Dagelijks op een grote buffelhuidstaaf kauwen heeft goed geholpen bij een vlotte wisseling. Ubi is voor het eerst ondeugend geweest tijdens de vrije wandeling: hij was in een mum van tijd onder een draad door een weiland met schapen ingeglipt. Gelukkig liepen de schapen aan de andere kant van het land en konden wij door het maken van gekke geluiden en hard weghollen hem ook zo weer uit het weiland lokken! Je schrikt wel even, want als hij de smaak van het opdrijven te pakken zou krijgen...., maar het is goed afgelopen. De kommando's -hoog- en -laag-, nodig voor auto, bus en trein, oefen ik hier in de buurt op een schoolplein. Daar staan grote, vierkante betonblokken met een hoogte van 30 en 40 centimeter. Ubi wipt er met speels gemak op en af. Hij vindt dit blijkbaar zo leuk, dat hij er uit zichzelf heentrekt wanneer we daar in de buurt zijn. Dat heeft meer te maken denk ik met de soort beloning die hij krijgt: af en toe neem ik een tube smeerkaas mee. Even drukken en hij likt de kaas eraf: succes verzekert!!! Vooral in het bos weet hij niet hoe snel hij bij je moet komen om kaas te likken. De apporteerspelletjes zijn het einde. We verstoppen nu de dummy in de kamer, soms onder het vloerkleed, maar hij vindt de dummy! Leuk om te zien dat hij niet snel opgeeft. Een nieuw plekje: Ubi gaat alle oude langs, kijkt mij aan en op aan- moediging zoekt hij door en komt triomfantelijk de dummy netjes in de hand brengen.
Week 9 -----------
We zijn even bij de dierenarts binnengewipt om voer voor Suzy te halen en konden Ubi meteen wegen: hij haalt nu net de 22 kilo. Dichtbij is een winkel met lift, helemaal van glas. Ubi liep eer vlot in. Deze lift gaat een verdieping omhoog en doet dat met aardig wat lawaai. Desondanks gaf Ubi geen krimp. Verder in het dorp kwamen we een oude schapendoes tegen die luid blafte tegen alles wat langskwam. Dat was reuze interessant voor Ubi. Hij gaat zitten om dat eens goed te bekijken. Het kostte heel wat moeite om hem m.b.v. brokjes verder te laten lopen! De dagelijkse wandeling in de buurt gaat prima. Als ik even staande wordt gehouden door een mevrouw die wat wil vragen over de opleiding van geleidehonden, gaat Ubi op kommando rustig zitten. Toen het hem toch telang duurde ging hij liggen. Zaterdag is hij mee geweest met Suzy en de drie buurhonden. In het bos treffen we dan nog een labrador. Ubi weet niet hoe snel hij ze allemaal moet begroeten! Gelukkig zijn het allemaal wat oudere honden zodat Ubi niet te gekke sprongen maakt. Terwijl we koffie drinken achter op de stoep, zitten er twee duiven op het gras. Ubi kijkt gespannen, maar op het kommando -blijf- reageert hij heel goed en blijft aan de rand van het gras liggen. ************************************************
Ubi heeft hard gewerkt en leer snel. De foto achter in de auto: Ubi blijft keurig, omdat hij het kommando -blijf- heeft gekregen. Hij is nog te jong om er zelf uit te mogen springen, dus daar help ik hem bij. Ubi loopt keurig de bus in en had dit keer helemaal geen zin in om er weer uit te komen. Ubi bij de trein: een stationair lopende motor van de trein maakt veel lawaai, daarnaast is er het gat tussen perron en trein en ook is er veel weergalm van geluid onder de overkapping. Voor een jonge hond heel indrukwekkend. Om Ubi toch in de buurt van de treindeur te krijgen, lok ik hem met brokjes. Hij had al zoveel vertrouwen gekregen, dat hij een brokje van de treeplank durfde te pakken. Dan de foto bij een reclamebord. Ubi begon luidt tegen het bord te blaffen en vond het eng. Ook hier weer m.b.v. een brokje dichterbij laten komen en hem laten ontdekken dat er niets engs is. Op het laatst leg ik een brokje op de voet van dit bord en Ubi pakt het er zo af. Op de terugweg naar de auto zijn we langs hetzelfde bord gekomen en Ubi liep er zo langs heen. Wat is hij hard gegroeid he?
<
Terug naar afscheid pups 2008.
|