Zwitserse Witte Herder/ White Swiss Shepherd Dog /Berger Blanc Suisse/Weisse Schäferhunde

 

Zwitserse Witte Herder "Vivid Daydream Excellence" (Ubi)

Geboren: 11-03-08

(Amarushaya von der Nordhelle X Odin Calo of the Heart of Lothian)

 

 

Op de pagina's van UBI kunt u de "studie" van deze KNGF- kanjer te volgen !!

 

AFLEVERING 5

 

 

Week 16

-------------

Ubi is een snelle leerling. Hij doet geen poging meer om de route te bepalen en

wacht keurig op mijn aanwijzingen! Hij begint ook steeds beter te snappen dat

hij andere honden op straat moet negeren als hij aan de lijn loopt: aan de lijn is

werken!

In de supermarkt gaat hij bij de kassa keurig afliggen en wacht tot ik heb afgerekend.

Ik haal maar een paar boodschappen, anders duurt het nog telang voor hem.

In de loop van de komende maanden worden het er wat meer.

Ubi is heel gevoelig voor voertjes en dat maakt het aanleren van nieuwe dingen wat

makkelijker. Ubi mag nu af en toe een trap gaan lopen. Heel voorzichtig naar boven.

Halverwege een beloningsbrokje om ervoor te zorgen dat hij niet te hard gaat. Hetzelfde

geldt voor het naar beneden gaan. Als je een beloning aan het eind van de trap zou

geven, gaat de hond steeds harder naar boven en beneden om snel bij de beloning te

zijn. Boven en beneden belonen we met de stem.

De eerste keer dat Ubi de trap omhoog gaat zie je alleen maar poten bewegen. Hij

heeft moeite met de koordinatie van de voor- en achterpoten. Het is een komisch gezicht.

De tweede keer gaat het al stukken beter. naar beneden toe gaat het vanaf de eerste

keer al heel behoorlijk.

In deze week heeft Ubi een lange middag bij vrienden van ons gelogeerd. Hij vond het

prachtig en deed ook daar gewoon de behoefte in de goot. Het was extra leuk voor hem

omdat onze vrienden een hele vrolijke labrador hebben van drie jaar, die niks te dol is.

De hele avond heeft Ubi geslapen als een blok, niet verwonderlijk natuurlijk!

 

 

Week 17

------------

 

Af en toe gaat Ubi alleen mee naar het bos.

Het is prachtig om te zien hoe hij met een grote boog om paardenmest heenloopt.

Hij kijkt daarbij wel naar ons: zie, ik kom er niet aan!

Ook hier merk je weer dat Ubi veel meer ziet dan de labradors die we eerder hebben

gehad.  Niet alleen in het bos ziet hij eerder vogels, afgewaaide takken liggen en door

de bosjes heen al mensen lopen. Ook in de stad merkt hij veel op: ziet alle afval liggen,

mensen die bijvoorbeeld een rare hoed op hebben, of mensen met een andere huidskleur

en een rasta-kapsel! We kwamen ook nog een echt draaiorgel tegen: prachtig vind Ubi

dat: hij gaat er rustig bijzitten en luistert naar: tulpen uit amsterdam.....

Af en toe gaan we op een bankje zitten en kan Ubi rustig alles op zich in laten werken.

Tijdens een wandeling langs de beek is Ubi wel heel erg uitgelaten. Met een vaart stormt

hij op mij af, springt omhoog en in het "voorbijvliegen" hoor ik zijn tanden op elkaar klikken,

hij mist op een haar na de mouw van mijn jas.! Dat is geen leuk spelletje meer.

Bij een volgende poging was een flink Foei voldoende om hem te laten stoppen. Ubi

heeft het daarna ook niet weer geprobeerd.

Dat is toch wel heel knap van hem: hij weet wanneer het menens is en zal dan niet snel

weer in de fout gaan.

Ik heb al eerder vermeld dat Ubi het eetgedrag van een labrador heeft. En ook dat hij

zijun neus goed gebruikt bij het opzoeken van de dummy.

Dit keer had hij iets heel lekkers geroken: we waren slagroom aan het kloppen, Ubi

zat stokstijf bij de keukendeur en was niet van plan die plek te verlaten.

Heeft hij als pup slagroom gehad Dolly?

 

 

Week 18

-------------

 

Deze week zijn we weer op pad geweest naar Enschede, voor een bezoek van een

medewerkster van het KNGF.

Ubi gaat voor het eerste proberen in de trein te stappen.

Voor ons is dat heel spannend, want het komt voor dat de hond daar op deze leeftijd

nog moeite mee heeft. Het is nieuw, er zit ruimte tussen het perron en de treden van

de trein, er lopen mensen achter hem langs, de hond springt in een donker gat enz...

Maar Ubi niet, rustig stapt hij de trein in, hij springt ook niet, maar wandelt naar binnen!

Zo houterig de eerste keer traplopen ging, zo mooi loopt hij nu de trein in, en er ook weer

netjes uit!!

We slaakten een zucht van opluchting, dit is gelukt.

We krijgen nog wat tips mee. Ubi vindt het namelijk leuk om in je hakken te bijten als je

de trap op gaat naar boven. Nu leg ik een flostouw op de trap en geef hem dat wanneer ik

naar boven ga. Ubi heeft nu letterlijk zijn bek vol en hij is afgeleid. Het werkt ook prima.

Regelmatig komt er bezoek. Ubi maakt kennis en blijft daarna keurig in zijn mand liggen.

Ik heb al eens verteld hoe Ubi met Suzy kan dollen. Regelmatig heeft hij Suzy bij haar

hakken. Suzy laat dat ook toe, ze is soms veel te tolerant.

Dan kwam Ubi nu toch een keer van een kouwe kermis thuis. Ik had Roos meegenomen

naar het bos, samen met Ubi. Roos is een labrador van zes jaar, die niet met zich laat

sollen. Toen Ubi de truuk uit wilde halen ook haar bij de hakken te vatten, trok Roos haar

lip ver op, grauwde flink hard en sprong tegen Ubi aan. Hier had hij niet van terug, droop af

en heeft de verdere wandeling van 20 minuten geen enkele poging meer gedaan om Roos

bij de hakken te pakken.

************************************

 

Week 19

-------------

 

Dit was een vervelende week voor Ubi. Hij is dinsdagmorgen gecastreerd.

Eenmaal bijgekomen van de korte narcose hoorde hij onze stemmen en toen

was het piepen en janken. Hij had het echt te kwaad!

Al jammerend mee naar buiten, jullie snappen wel dat we heel wat bekijks hadden.

De eerste vierentwintig uur heeft hij niet geplast. Hij stond in de goot en keek

vertwijfeld naar mij: hoe moet dit?

Ubi moest ook nog een kap om, dus was de ellende kompleet!!

Maar gelukkig komt aan deze vervelende dagen ook een eind. Je kunt het sneetje

van de wond al bijna niet  meer terugvinden en Ubi is al helemaal weer de oude.

Ubi slikt gelukkig wel heel makkelijk de medicijnen, in dit geval anti-biotica en

pijnstillers.

In de week ben ik een aantal keren alleen met Ubi naar de beek geweest, hier kon

hij met kap op lekker rennen zonder ergens tegenaan te knallen.In huis viel het voor

hem niet mee om met die kap om zijn kop goed te sturen.

Na zeven dagen kon de kap af!

Een week om snel te vergeten voor Ubi.

 

Week 20

-------------

 

Deze week hebben we veel "gewinkeld": Ubi vindt een winkel ingaan prachtig.

Het gevolg is dat hij elke winkel wel in wil lopen. Ik moet dan echt goed oppassen,

want Ubi kruist zo voor mij langs. We oefenen dus nu om géén winkels in te gaan, tenzij

ik hem duidelijk maak dat dit wel mag.

In het begin zie je dat Ubi onzeker is. Bij het passeren van een winkel merk ik dat hij mij

aankijkt. Ik Kijk hem niet aan en geef alleen het kommando: vooraan.

Ubi had al snel door wat de bedoeling was. Hopen dat hij het voor de komende tijd ook

onthoudt.

Na een boswandeling gaat thuis de klep van de auto open, de honden horen het kommando:

blijf, en blijven zitten. Ik haal binnen een handdoek en terug bij de auto biedt Ubi keurig

beurtelings zijn voorpoten aan om af te drogen! Ik hoef hem niks te zeggen, het zien van de

doek is al genoeg. Prachtig!  Ondertussen wacht Suzy keurig op haar beurt.

In een klein park in de buurt kwam ik twee golden retrievers tegen. Ik ken de bazin, dus hebben

we even gekletst. Ubi los en lekker muiten met  de jongste van de retrievers.

Als ik weg wil gaan naar huis en Ubi roep, reageert hij niet. Een fluitsignaal werkt ook niet.

Weglopen, zodat hij me niet meer ziet helpt ook niet. Hij is vandaag knap eigenwijs.

Terug en hem aangelijnd en vervolgens de hele weg ( minuut of 8 ) naar huis niets tegen hem gezegd.

Dat is Ubi al helemaal niet gewend en na enkele minuten stoot hij met zijn neus tegen mijn knie.

Pas thuis, toen hij keurig stil bleef staan om zijn hes af te doen heb ik hem flink geknuffeld.

Ik zal nog een keer met deze mevrouw en haar honden afspreken en proberen of Ubi dan wel meegaat.

Zatwedag zijn we met zes honden naar het bos geweest. Ubi heeft zich de poten uit zijn lijf gelopen.

Van voor naar achter en weer terug om de groep maar bij elkaar te houden. Aan het begin van de

wandeling had Ubi nog veel lawaai, blaffen en piepen, maar dat was na vijf minuten over.

 

Week 21

-------------

 

Was week 19 een vervelende week voor Ubi, deze week zijn er allemaal leuke/spannende dingen

te doen.

Maandag heeft Ubi kennisgemaakt met kater Berend. Berend is gewend aan honden en zal dus niet

meteen wegrennen. Bij binnenkomst zit Berend op de keukentafel. Met een brokje voor Ubi`s snuit

hem in de richting van de kater laten kijken. Ubi vond het wel interessant: piept eenmaal,kijkt nog eens

en gaat vervolgens snuffelend de keukenvloer rond. Later in de kamer komt Berend langslopen, Ubi kijkt,

maar reageeert verder niet meer op de kater.

Over een maand gaan we nog eens bij Berend op bezoek.

s`Middags hebben we samen blad geruimd: ik doe het blad in de emmer, Ubi haalt het blad er weeruit!!

Aan zo`n hulp heb je niet veel......

Donderdag zijn we op bezoek geweest bij Ria. Zij heeft ook een pup  opgevoed en die is net naar

school.

Ubi heeft zich keurig gedragen! Bij vreemden is hij heel rustig in huis. Hij laat zich ook makkelijk aanhalen.

Aan het eind van de week heeft Ubi bij vrienden van ons gelogeerd, dat ging prima.

Ubi heeft voor het eerst door de sneew gerend én gerold.. prachtig vind hij dat.

Inmiddels heeft Ubi ook ontdekt hoe leuk het is om doeken te verscheuren.... en de binnenwand van zijn

nachthok te slopen. Dit is een plaats onder de werkbank en die is niet afgesloten. Hij slaapt hier samen

met Suzy.

De binnenwand is van dik, glad boord. Het is me een raadsel hoe hij daar een begin aan heeft gekregen.

Nu heb ik er triplex overheen gezet en dat zit nog!

Jullie merken wel dat we ons geen moment met Ubi vervelen.

Tot de volgende aflevering.

 

 

 

<<< Pagina terug    Verder >>>

 

         

Terug naar afscheid pups 2008.

 

Home